Bu yıl Nisan’ın üçüncü pazarını iple çeke çeke getirdik sonunda.
Gün bizim için erken başlıyor. Ankara’dan ziyaretimize gelen sevgili arkadaşımız Tülin’le kahvaltıya davetliyiz. Oya’cığım sağ olsun bütün maharetini konuşturmuş kahvaltı için.
Kahvaltının ardından hızla toparlanıp okula yetişiyoruz… Tanıdık simalar, biraz daha yaşlandığını üzüntüyle fark ettiğimiz eski öğretmenlerimiz. Neşelerinden hiçbir şey yitirmemişler ama.
Gelmeyenleri arıyor gözlerimiz. Birbirimize son haberleri veriyoruz. Kimin oğlu askerden gelmiş: Feyhan’ın. Canım Önder ne zaman büyümüş de askere gidip gelmiş Kimin torunu olmuş? Olur tabii eğitimini bırakıp 18’inde anne olursa Daha geçen ay Ceren kızımız dünya evine girdi! Bir yastıkta kocasınlar! Gözün aydınlar, mutluluk dilekleri… Bir cümbüş, bir şamata…
Matematik öğretmenimiz Asiye Ak okulun mezunlar derneğinin Bağdat Caddesi Bostancı girişinde bir lokale kavuştuğunu müjdeliyor. Artık kirada değil kendi yerlerinde olacaklar. Bizim de gidip baş başa oturabileceğimiz bir yerimiz oldu diye seviniyoruz.
Belediyenin Kent Orkestrası güzel bir konser veriyor, tam anlamıyla döktürüyor, herkesi coşturuyor Phantom of the Opera'dan Pink Floyd ve Abba'ya kadar, eskilerden giderek… What a Feeling’de 81 yaşında olduğunu söyleyen emekli edebiyat öğretmenimiz, Rosalinda’nın kıvrak nağmelerinde (Rosalinda ay amor!) ise seksenini çoktan aşmış Meral Urcun sahneye fırlıyor.
Onları gören gençler durur mu! Herkes pistte…
Günün sonunda, gelecek yıl 100. kuruluş yıldönümünde büyük bir kitle halinde buluşmak üzere vedalaşıyoruz.
